Muszę się przyznać, na pół godziny przed Twym przyjściem czułem się jak przed maturą.
Nie wiem dlaczego, taki już chyba jestem.
Jak się przytuliłam poczułam się jak w 7. niebie.
Tylko smutno mi, bo widziałem Twoje oczy...
Przed wyjściem już wyglądały o niebo lepiej.
Tu masz kody do aktywowania sobie pakoetu, który chcesz. Domyślnie nie wiem który jest.
Boże, za niedługo Cię spotkam. Myśl jak mam reagować zajmuje moje myśli dzis. Powiedzieć cześć jak gdyby nigdy nic? Coś więcej? A może wprost przeciwnie? Bardzo służbowo? Ja pitolę.
Czy będę mógł przytulić? Nie będę odrzucony? Przez mój syndrom DDA nie potrafię prawidłowo ogarnąć sytuacji i stosownie się zachować.
Czy wybaczy mi jeśli popełnię faux pas?
Tak bardzo Cię pragnę i tak bardzo mi Ciebie tu brakuje...
Wysłałem zakodowaną wiadomość. Ciekawe czy doszła.
Źle znosze drugi dzień braku kontaktu. Zastanawiam się na sensem drugiej karty prepaid sim, skoro nawet na Messengerze przez całe dwa dni nie udało się napisać nawet słowa.
Czuje się olany i niestety nie są to ciepłe soczki z Twojej pisi.
Wczoraj i dziś nie dajesz znaku życia ;(
Pracy byłem tam. Głupi ja, miałem nadzieję, że Cię jakimś cudem spotkam. Mam zwidy. Jak juz wracałem około 14.20 wydawało mi się że miałaś skrzyżowanie , jechałaś na działkę.
Czuje się jak wtedy, po rozstaniu z dziewczyną, z którą mieszkałem kilka lat.
Ciągle siedzę na Messenger.
